توصيف كلي
يكي از سودمندترين روشها در طراحي اپتيكي ، مطالعه سريع اجزاي سيستم آنها و مسير نور در آنها است. اين كار همانند طراحي سريعي است كه يك نقاش قبل از تصميم گيري نهايي روي تركيب رنگها انجام ميدهد. ابتدائيترين شكل آن ، طرح مقدماتي با يك عدسي شيئي غالبا نامشخص شروع ميشود. سپس يك سري از عدسيها ، آينهها ، منشورها ، مدوله كنندهها ، آشكارسازهاي نوري و اجزاي ديگر اپتيكي بصورت متوالي و پشت سر هم قرارداده ميشوند. و همراه آن چند پرتو مهم عبوري از اين اجزا ، در طول مسيرهايي كه از طريق محاسبات مسير پرتو تخمين زده شدهاند، ترسيم ميشوند.
در اغلب طراحيهاي اپتيكي ، اجزاي تصوير ساز اعم از عدسيها ، آينهها و ساير قطعات اپتيكي بطور متقارن نسبت به خطي به نام محور نوري قرار ميگيرند. اين خط براي برقراري يك خط مرجع براي سيستم در اول رسم ميشود، سپس يك سطح اپتيكي ، مانند يك آينه مقعر ، چنان رسم ميشود كه مركز انحناي آن بر روي محور نوري قرار گيرد (نقطهاي كه محور نوري سطح را قطع ميكند، رأس سطح ناميده ميشود).
با رسم پرتوها در يك سيستم ميتوان مزايا و معايب سيستم را تعيين كرد، قراردادهايي براي رديابي پرتو (ترسيم پرتو) وجود دارند. با وجود اينكه اين قراردادها از مقبوليت جهاني برخوردار نيستند، ولي به اندازه كافي مورد استفاده قرار ميگيرند كه بهرهگيري از آنها در ترسيم و محاسبات موجب تسهيل در كار و قابل توصيه باشد.
بقیه در ادامه مطلب
نظر یادتون نره!!!!!
ادامه مطلب